നിന്‍റെ വരവും കാത്തു നില്‍കുകയാണ്‌ ഞാന്‍
ആദ്യ ശ്വാസനിശ്വാസം മുതല്‍ക്കേയുള്ള കാത്തു നില്‍പ്പ്
നീ എന്ന് വരുമെന്നറിയില്ല
കാത്തു നില്‍ക്കാത്ത പലരേയും നീ കൊണ്ടു പോയി
കാത്തു നിന്ന പലരെയും നീ മറന്നു പോയി
പലരും നിന്നെ വിളിച്ചു വരുത്താന്‍ നോക്കി
ചിലര്‍ അതിലും പരാജയപ്പെട്ടു
കറുത്ത മൂടുപടം അണിഞ്ഞു നീ വരുമ്പോള്‍
എന്തെല്ലാം ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കണം
നീ വന്നു വിളിക്കുമ്പോള്‍ വരാതിരിക്കാന്‍ എനിക്കാവില്ലല്ലോ
ഒരു പാടു മുഖങ്ങള്‍ കണ്മുന്നില്‍ മിന്നി മറയുന്നു എങ്കിലും
നിന്നെ തനിയെ മടക്കി അയക്കാന്‍ എനിക്കാവിലല്ലോ
നീ വരുന്നത് അറിയാമായിരുന്നിട്ടും ആരോടും യാത്ര പറഞ്ഞില്ല
ഒരു പാടു കണക്കുകള്‍ ബാക്കിയാണ്
ഒരിക്കലും തീര്‍ക്കാന്‍ പറ്റാത്ത കടപ്പാടുകള്‍
എല്ലാം ബാക്കിയാക്കി യാത്രയാവുകയാണ്
വന്നതെങ്ങനെ എന്നോര്‍മ്മ ഇല്ലെങ്കിലും
പോകുമ്പോള്‍ നീ എന്ന് കൂടെ ഉണ്ടല്ലോ
നമുക്കിനി യാത്ര തുടങ്ങാം
ഒരിക്കല്ലും മടങ്ങി വരില്ലെന്ന് വാക്കുകൊടുത്തു യാത്ര തുടങ്ങാം
ഒരു മടക്കയാത്ര .........
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
ഇത്രയും കടുത്തൊരു മടക്കയാത്രക്ക് സമയമായോ?
പക്ഷേ അനിവാര്യമായത് സംഭവിച്ചല്ലേ പറ്റൂ..
ശുഭയാത്ര.
കാതു നില്ക്കനതെന്തിന..?..വന്നു വിളിചാല്‍ പൊയാല്‍ പൊരെ..?..എന്തായുലും നന്നായിരുക്കുന്നു..
മരണം മുഖമില്ലാത്ത രൂപമാണ് ...
കവിത മരണത്തെ ഭയക്കുന്നില്ല ...രൂപത്തെയും .....
Post a Comment